{3|4|5|6|7|8|9|10|سه|چهار|پنج|شش|هفت|هشت|نه|ده {چیز|مسائل} {شما باید| ضروری است|میتوانید|شما باید|باید|باید|باید} {درباره بدانیم|درباره بدانیم|درباره بیاموزیم} بالش بادی

آثار این تمایلات انقلابی و آزادیخواهی در بتهوون که با مطالعهٔ بسیاری از آثار پلوتارک و امید به ایجاد جمهوری توسط ناپلئون (هرچند خیلی زود از انقلابیون فرانسه نفرت پیدا کرد)، تا پایان عمرش برجسته ماند. با این حال پس از آن که یوزفینه وین را ترک کرد و به بوداپست رفت، مکاتبات بتهوون با وی ادامه داشت. او سپس در انتهای دیگرِ کوچه منتظرِ گوته میماند تا پس از عبورِ اشرافزادهها به او بپیوندد». Musical Times (به انگلیسی). اوایل سال ۱۸۰۱، بتهوون در نامههایی برای دوستانش، راجع به علائم و مشکلاتی نوشت که هم در زندگی حرفهای و هم در زندگی اجتماعیاش، برای او مشکل ایجاد کرده بود (گرچه احتمالاً برخی از نزدیکانش قبلاً از این مشکلات آگاه بودند). در پرترهای که در آخر عمر سفارش داده بود را بعدها نوهاش (بتهوون) بهعنوان نمادی از میراث موسیقی خود، در اتاقش به نمایش گذاشته بود. وی شخصیتی مهم در انتقال بین دورههای کلاسیک و رمانتیک در موسیقی غرب بود و یکی از بزرگترین آهنگسازان اروپایی به حساب میآید. او با نوآوریهایی مانند مدولاسیونهای زیاد، ناگهانی و خیلی دور از تنالیتهٔ اصلی، حذف سکوت و ایست در بین بعضی از موومانها، حرکت دَوَرانی (سیکلیک) بر روی یک تم، طولانیکردن موومانها از طریق گسترش و کدا، جایگزینی اسکرتسو به جای منوئه، گنجاندن مارش عزا و موسیقی آوازی در سمفونی، استفادهٔ متفاوت از نوانس و در نهایت ارکستراسیون نوآورانه و رنگآمیزیهای جدید ارکسترال است که میتوان بتهوون را نخستین آهنگساز رمانتیک بهشمار آورد. Post was generated wi th G SA Content​ Gen​erator Dem ov er si on!

سبک موسیقی بتهوون به سختی در موسیقی کلاسیک میگنجید، چرا که شخصیتِ قهرمانانه، اندیشه و نبوغِ بتهوون، در آرمانهای رمانتیک تحقق مییافت. لودویگ فان بتهوون، روز ۱۶ دسامبر ۱۷۷۰م در اطاقی محقر (زیرشیروانی) و خانهای فقیرانه در شهر بن واقع در آلمان امروزی متولد شد. بتهوون در بن متولد شد. بتهوون از حاصلِ این ازدواج، در بن متولد شد. از جمله، طی سالهای ۱۸۰۱ تا ۱۸۰۵، فردیناند ریس را آموزش داد که طی آن به آهنگساز تبدیل شد و بتهوون بعدها در مورد روابطشان، خاطرات نوشت. استعداد موسیقیاش در سنین کودکی آشکار بود، و در ابتدا توسط پدرش یوهان فان بتهوون به سختی و فشرده آموزش داده میشد. لودویگ یک پسر بهنام یوهان داشت که در همان مؤسسهٔ موسیقی بهعنوان خوانندهٔ تنور کار میکرد و برای تکمیل درآمدش، به آموزش ساز شستیدار و ویولن نیز میپرداخت. روشِ تعلیم بتهوون که از پنج سالگیاش شروع شد، از همان ابتدا سخت و شدید بود و اغلب او را به گریه میانداخت. ناشیگری بتهوون در رفتار با زنان، ارتباط او را با آنها بسیار مشکل میساخت؛ اغلب به دام عشق زنانی میافتاد که ازدواج با آنها برای او محال بود. به هر تقدیر جولیِتا با کنت فون گالنبرگ ازدواج کرد و قبل از عزیمت به ناپل، اغلب با بتهوون در تالارهای اشرافیِ وین برخورد داشت.

وی بعداً توسط آهنگساز و رهبر ارکستر، کریستیان گوتلوب نیفه موسیقی آموخت و تحت نظارت او نخستین اثرِ خود، مجموعهای از واریاسیونها برای ساز شستیدار را در سال ۱۷۸۳ منتشر کرد. موسیقی پس زمینه که در بخش "ارگانهای لوله دار" فصل ۲ شنیده میشود، قسمت ۲ "تغییراتی برای ارگان بر روی" O Filii و Filiæ "، Opus 49، شماره ۲" توسط الکساندر گیلمانت ، آهنگساز و آهنگساز فرانسوی است. در مراسم تشییعِ جنازهٔ بتهوون در ۲۹ مارس ۱۸۲۷، طبق تخمینهای متفاوتی که از شاهدان عینی نقل میشود، حدود ده تا سی هزار نفر حضور داشتهاند که تا آن زمان بیسابقه بود. این سمفونی که شماره ۹ نام گرفت، اولین سمفونی با گروه کر در تاریخ موسیقی است. برای آهنگسازی مورد حمایت قرار گرفت، که نتیجهٔ آن ساخت سه «تریو پیانو اپوس ۱» در سال ۱۷۹۵ شد (که اولین کارهایی بودند که او با اپوس نامگذاریشان کرد). لوبکوویتس در سپتامبر ۱۸۱۱ بهعلت بیثباتیِ ارزش پول اتریش، ورشکست شد و پرداخت خود را متوقف کرد و هیچ جانشینی هم برای ادامهٔ حمایت پیدا نشد.

نظرها پس از اولین استقبالِ مبهم، بسیار تغییر کرد. ، اسقف اعظم و الکتور کلن، مشغول به کار بود و بعدتر در سال ۱۷۶۱ بهعنوان کاپلمایستر (مدیر موسیقی) منصوب و پس از آن نوازندهٔ برجستهای در بن شد. در بهار ۱۸۱۱، وی بهشدت دچار بیماری، سردرد و تب شدید شد. او همچنین به کاوش در افقهای جدیدی پرداخت و بهتدریج دامنهٔ جاهطلبیهایش را گسترش داد. تغییرات در فرم از جمله جایگزینیِ «اسکرتسو-تریو» بهجای «منوئه-تریو»، طولانیشدن بخش بسط و گسترش و کدا، نوآوری در حرکتِ چرخشی (سیکلیک) روی یک تم و بزرگتر شدن سمفونی بر خلاف شیوهٔ کلاسیک، در این زمان شکل گرفتند. بتهوون بعد از دور شدن از جامعه، بسیاری از تحسینبرانگیزترین آثار خود مانند سمفونیهای بعدی، موسیقی مجلسی و سوناتهای پیانو را در دورهٔ پایانی حیاتش تألیف کرد. بتهوون از کمی پیشتر به ناشنوایی مبتلا شده بود و بیماریاش در این سالها رو به وخامت گذاشته بود، اما وی همچنان به فعالیتاش ادامه داد و سمفونیهای سوم و پنجمِ خود را به ترتیب در سالهای ۱۸۰۴ و ۱۸۰۸ منتشر کرد. این نبوغ با حس بیگانگیِ توأم بود که ناشی از ناشنوایی و رنجی بود که در طولِ زندگیاش با آن درگیر بود.

در اینجا بیشتر به بررسی وب سایت بالش بادی کوهنوردی.